ကိုမိုးအမျိုးသားဥယျာဉ် သည် အိုင်ဗရီကို့စ်နိုင်ငံ၏ အရှေ့မြောက်ပိုင်းရှိ ဇမ်ဇမ်ပြည်နယ် နှင့် ဆာဗားနိ ပြည်နယ်အတွင်း တည်ရှိသော ဇီဝရပ်ဝန်းထိန်းသိမ်းရေးနယ်မြေ နှင့် ယူနက်စကို ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာ တစ်ခု ဖြစ်သည်။ အနောက်အာဖရိကတွင် အကြီးဆုံးသော ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရေး နယ်မြေ ဖြစ်ပြီး ဧရိယာအားဖြင့် ၁၁,၅၀၀ စတုရန်းကီလိုမီတာမျှ ရှိကာ စိုစွတ်သော ဂီနီဆာဗားနား ရာသီဥတုမှ ခြောက်သွေ့သော ဆူဒန်နီယန်ဇုန် အထိ တည်ရှိသည်။ ထို့သို့ မြောက်ဘက်မှတောင်ဘက် နိမ့်ဆင်းလာသော ကွဲပြားသော ရာသီဥတု အခြေအနေကြောင့် ဥယျာဉ်အတွင်း မြောက်များလှစွာသော နေထိုင်သူ သတ္တဝါများရှိပြီး ထင်ရှားစွာ ကွဲပြားသော သတ္တဝါများ ရှိကြသည်။ အချို့သော အပင်နှင့် သတ္တဝါမျိုးစိတ်များသည် ၎င်းတို့၏ နောက်ဆုံး ခိုလှုံရာအဖြစ် ကွဲပြားခြားနားသော ဆာဗားနားမြက်ခင်းပြင် အမျိုးအစားများ၊ စင်္ကြံတောများ၊ ကိုင်းမြေမြက်တောများ၊ ထိုးထွက်နေသော ကျောက်ဆောင်များ နှင့် သစ်တောအစိတ်အပိုင်းများတွင် ရှာဖွေကျက်စားလျှက်ရှိကြသည်။
ကိုမိုးအမျိုးသားဥယျာဉ်အား ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာစာရင်းသို့ မူလအစက ထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းမှာ ကိုမိုးမြစ် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အမျိုးမျိုးကွဲပြားသော အပင်များကြောင့် ဖြစ်ပြီး တောင်ဘက်စွန်းပိုင်းတွင်သာ အများအားဖြင့် တွေ့ရလေ့ရှိသော အပူပိုင်းမိုးသစ်တော၏ မထိတွေ့ရသေးသော ပတ်ဝန်းကျင်များကြောင့် ဖြစ်သည်။ ကြီးမားသော မြစ်ကြီးနှစ်စင်း၏ ကြားမှ ကောင်းမွန်စွာတိုက်စားခြင်းခံထားရေသာ ဒေသဖြစ်သဖြင့် ထိုဒေသအတွင်းရှိမြေမှာ အခြားနေရာများလောက် မြေဩဇာ မပြည့်ဝသော သော်လည်း စိုစွတ်မှုကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသများထက် ဇီဝမျိုးကွဲများ ပိုမိုကြွယ်ဝသော မြေအနေအထားဖြစ်သည်။၂၀၀၃ ခုနှစ်တွင် အမဲလိုက်ခြင်း၊ စီမံခန့်ခွဲမှု မရှိခြင်း၊ ကျွဲနွားများမှ ပန်းခြံအား အလွန်အမင်း စားကျက်ပြုလုပ်ခြင်း တို့ကြောင့် စိုးရိမ်ရသော ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာ စာရင်းသို့ သွင်းခဲ့ပြီး ပထမ အိုင်ဗိုရီယန် ပြည်တွင်းစစ်အပြီးတွင် ပြဿနာများမှာ ပိုမိုဆိုးရွားလာခဲ့သည်။ ၄၁ကြိမ်မြောက် ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်ကော်မတီ အစည်းအဝေးမှ ကိုမိုးအမျိုးသားဥယျာဉ်အား စိုးရိမ်ရသော ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာစာရင်းမှ ပယ်ဖျက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး ထိုဥယျာဉ်အတွင်း ရှိသော ဒေသရင်းအပင်များနှင့် နေထိုင်သော သတ္တဝါများ အပေါ်တွင် ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်မှု တိုးတက်လာခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။
